Evlik Masal

Ben hep bu muydum?
Huzurun bekçisi olur muydum?
Meleğin izdüşümü ile uyuyabilecek miydim?
Geçmez dediğim şeyler geçecek miydi?
Masal masallanacak mıydı?
Bir bezle temizlenen mutfak dolaplarıyla sokaklarım temizlenecek miydi?

Evet, ben hep buydum...
Vazgeçmek bizde mümkün değil, evin salonuna dizilen koltukların misafir isteği kadar evcil bir evcilik... Evlik bir masal...

Uyan artık yıllık uykulardan...
Daktilo sesi kadar tuşlu harflerle kazıyorum beklemekle geçmeyen sızıyı...

Dayan gövdem çaresiz değilsin artık... Ben benliğimi aynı adresin aynı köşe başında buldum...

İçe ayna tut ve yürü...
Adımlar tık tık tıııııık... Kalple eş atışlı...

Kahveler kırılan şekerlikle daha bir tatlı... Camlar kırıldı, nazar saklandığı yerde sobelendi... Batıllar kader kısmet diye köşelerinde keyiflendi...

Kalkma vakti, çaylı yumurtalı sofralar vakti... Kahve altı çaycılık bardakların sıcak baharlarında... Sonsuz değil, yazılı... Kaderin kısmet sokağı...